διακλάσεις

Ρωγμές διαφόρου μεγέθους –από μερικά μέτρα έως μερικές εκατοντάδες μέτρων– που διασχίζουν τα πετρώματα και αποτελούν στοιχειώδη συνέπεια των ορεογενετικών κινήσεων σε αυτά. Από τον προσανατολισμό και την κλίση των δ. μπορεί να προκύψουν συμπεράσματα για τη γενική τεκτονική και τη διεύθυνση των ωθήσεων που επέδρασαν πάνω στα πετρώματα. Οι δ. διαφέρουν από τα ρήγματα, γιατί δεν παρουσιάζουν διαφορά επιφανειών (άλμα ρήγματος). Όταν σε ένα πέτρωμα υπάρχουν περισσότερα συστήματα δ. που διασταυρώνονται μεταξύ τους, διαιρούν πολλές φορές το πέτρωμα σε κανονικά παραλληλεπίπεδα. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι δ. δεν είναι ορατές, αποκαλύπτονται όμως χάρη σε μια ιδιάζουσα διαιρετότητα που παρουσιάζει το πέτρωμα. Αυτή μπορεί να οφείλεται είτε στην απόθεση ουσιών, οι οποίες είναι διαλυμένες στο νερό που κυκλοφορεί μέσα στις δ. –που δημιουργεί έτσι φλέβες ασβεστίτη, χαλαζία κλπ.– είτε στην απόθεση νέων ιζημάτων που τις γεμίζουν, προσδίδοντάς τους όψη δικτυωτών ταινιών. Με την ενέργεια των ατμοσφαιρικών παραγόντων (νερό, αέρας κλπ.), οι δ. διευρύνονται περαιτέρω, κυρίως στα ασβεστολιθικά πετρώματα, απελευθερώνοντας έτσι την κυκλοφορία του νερού, με συνέπεια τη δημιουργία καρστικών φαινομένων και την εμφάνιση πηγών. Όταν οι δ. είναι ευρύχωρες και συνεχόμενες, διευκολύνουν επίσης τη μετανάστευση των πετρελαίων μακριά από τον τόπο γένεσής τους, καθώς επίσης και την εξόρυξη πετρωμάτων (λατομεία) και τη διάνοιξη σηράγγων και υπόγειων στοών. Διακλάσεις που οφείλονται σε μηχανικές δυνάμεις πάνω σε ένα ασβεστολιθικό πέτρωμα. Οι διακλάσεις αυτές αποκαλύπτονται χάρη στον ασβεστίτη που αποτίθεται σε αυτές, καθώς το νερό κυκλοφορεί στις ρωγμές.